معرفی بخش:

اگر چه پژوهش‌هاي مرتبط با حفاظت خاك و آبخيزداري به صورت پراكنده از نيمه ­ی دوم دهه­ ی 40 شمسي در استان فارس آغاز شده است، اما، فعاليت‌هاي مدون مربوط به سال 1358 است. در اين سال تحقيقات "حفاظت خاك و آبخيزداري" به عنوان يك زيرگروه پژوهشي در استان فارس تشكيل شد. اين گروه پس از ارتقاء به بخش، از سال 1371 به صورت مستقل فعاليت خود را آغاز کرد. اين بخش به پشتوانه‌ي نيروهاي متخصص؛ 2 ايستگاه پژوهشي؛ آزمايشگاه فرسايش و رسوب؛ تجهيزات پايش آب و خاك و 41 سال تجربه ­ی آموزشي، اجرايي و پژوهشي؛ توان انجام پژوهش، آموزش، مشاوره، مطالعه، طراحي، نظارت و ارزيابي طرح‌هاي مرتبط با سيل، اقليم، خشك‌سالي، فرسايش، رسوب، روش‌هاي زيستي حفاظت خاك، مديريت منابع آب و.. را در گستره ­ی آبخيز‌هاي  استان فارس دارد. "معرفي گسترش سيلاب به عنوان روشي ساده، كم هزينه و عملياتي براي مديريت آبخوان‌ها (آبخوان‌داري) به ويژه در مناطق بياباني، شاخص‌ترين دست‌آورد اين بخش است. سازمان ملل متحد، اين روش را به ­عنوان يك روش اصلي و كاربردي در تغذيه ­ی آبخوان‌ها پذيرفته و آن را براي مناطق خشك و نيمه خشك جهان توصيه كرده است."

اهداف:

پژوهش‌هاي كاربردي و بنيادي در زمینه‌هاي فرسایش و رسوب، مدیریت منابع آب و خاک، خشکسالی، تغذيه ­ی مصنوعي آبخوان‌ها، مدیریت سیل و مدیریت حوزه‌های آبخیز از اهداف و وظایف اصلی این بخش مي‌باشند.

راهبردها:

- ارتباط و رایزنی با مؤسسات، سازمان­های دولتی و بخش­های خصوصی به­ منظور شناخت نیازهای تحقیقاتی و به ­کار­گیری حمایت­های لازم به ­منظور انجام مطالعات مربوطه